Met mooi, zonnig weer en hoge temperaturen, leek het of de zomer in maart al vroeg begonnen was. We wilden daarom een paar dagen vrij nemen van ons werk in Praag, nadat we een lange, bitterkoude winter hadden doorstaan. We besloten een roadtrip te maken.
Er zijn veel autoverhuurbedrijven in de stad. Gewoonlijk lopen we gewoon ergens binnen om alles af te handelen met contant geld (op die manier kunnen we makkelijker over de prijs onderhandelen), maar hier in Praag is dit vrijwel onmogelijk. Bedrijven hebben liever dat je online boekt via een derde partij. We vonden de beste prijs op holidaycars.com. We namen niet de goedkoopste auto, maar we namen een die iets groter was (een splinternieuwe Škoda Fabia) zodat we meer slaapruimte hadden. Het kostte ons € 115 voor 8 dagen (de goedkoopste auto kostte ongeveer € 10 minder).
Dag één: Milovice naar Český ráj
Een oud, verlaten dorpje in communistische stijl genaamd Milovice was onze eerste bestemming. Eigenlijk was het een beetje teleurstellend. Het dorp leek al flink gerenoveerd te zijn, met veel nieuwe huizen, gebouwen en zelfs een pretpark. Terwijl we hier wat rondkeken, begon het ook nog hard te regenen en te hagelen. Zo hard dat we nauwelijks de weg voor ons konden zien. We wilden onze auto dus niet verlaten en we reden door naar Turnov.
Turnov ligt naast natuurpark Český ráj en er zijn een aantal bezichtigingen in de omgeving.
De eerste plek die we bezochten was kasteel Valdštejn. De weg eindigde in een parkeerterrein met, volgens de borden, betaald parkeren. Het terrein was helemaal verlaten en er leek niet eens een mogelijkheid te zijn om te betalen. We parkeerden dus gratis en we liepen verder door het bos. Het kasteel zelf was gesloten, maar de omgeving was mooi genoeg om doorheen te lopen. Borden langs het wandelpad gaven aan dat het volgende kasteel 3 km verderop was. We besloten terug te lopen naar de auto om dit stuk te rijden. We moesten om de berg heen rijden om er te komen dus de rit duurde langer dan verwacht.
Het volgende kasteel dat we bezochten was Hrubá Skála. Zoals bij het vorige kasteel, hing er een prijslijst aan de muur, maar we konden erlangs lopen zonder te betalen om het uitzicht van het kasteel te zien van de achterkant. Het interessante gedeelte is hier echter niet het kasteel, maar de omgeving. Er is een klein paadje dat bijna verborgen is naast een souvenirkraampje. Het pad loopt door een rotsachtig deel, waar het lijkt alsof je door een grot loopt. Toen we uit deze “grot” kwamen, kwamen we uit bij een andere wereld, waar alles nog bedekt was in sneeuw. De sneeuw lag er nog van afgelopen winter en de hoge rotsen beschermden ons van de wind, zodat de temperatuur hier ook comfortabeler was.
We keerden terug naar Turnov om wat te eten. We waren van plan de nacht door te brengen in onze auto. Hoewel het in Praag zonnig en warm was toen we vertrokken, viel het weer behoorlijk tegen in de rest van Tsjechië. Het begon heel koud te worden, zo koud dat we niet konden slapen. We waren van plan de volgende dag naar Krkonoše te rijden, maar we besloten in de nacht die kant al op te gaan zodat we de verwarming in de auto onderweg konden gebruiken. Gelukkig had de auto ook stoelverwarming zodat de reis nog comfortabeler werd.
We kwamen aan in Vrchlabi, een dorpje vlakbij de bergen van Krkonoše. Het is een kleine plaats en ’s nachts was het vrijwel volledig verlaten. Na een kleine wandeling rond het dorpsplein, parkeerden we op een van de parkeerplaatsen niet ver van het centrum om verder te slapen. Hier in de omgeving was er nog overal sneeuw om ons heen. Alleen de straten waren vrij van sneeuw. Het dashboard van de auto gaf een temperatuur van 2 °C aan en ondanks al onze kleren en denkens, konden we niet in slaap vallen vanwege de kou. We probeerden toch wat rust te krijgen en startten af en toe de stoelverwarming.
Dag twee: het besneeuwde noorden
Terwijl we verder reden richting Krkonoše, begon het te sneeuwen. Verderop zagen we dat de weg al bedekt was in sneeuw. Hoewel de omgeving heel mooi leek, leek het ons niet een goed idee om verder te gaan over de gladde, steile bergweggetjes dus we keerden weer om.
Alsnog kwamen we langs bergen bedekt met sneeuw. De wegen waren gelukkig wel schoon, maar toch was het af en toe nog glad. We zagen zelfs een ingesneeuwde auto langs de weg greppel liggen, alleen het rode stak nog uit. De volgende geplande bestemming zou České Švýcarsko (Tsjechisch Zwitserland) zijn, maar ook dit ligt in het koude noorden dus we sloegen dit ook over. In plaats daarvan, reden we terug richting Praag en bezochten we kasteel Karlštejn>.
Toen we door Praag reden, was het weer warm en zonnig, net als toen we Praag achterlieten. We hadden niet gerekend op zulke temperatuursverschillen in één klein land. Bij kasteel Karlštejn was het heel druk en er was alleen betaald parkeren. We vonden het de prijs op dit moment niet waard dus we reden een stukje verder om de verlaten groeves van Mořina te bezoeken. Hier was parkeren wel gewoon gratis (en er is zelfs een bushalte), dus het leek wat vreemd toen we overal “verboden toegang” op borden zagen, maar andere mensen kwamen eruit lopen, dus het leek erop dat dit genegeerd kan worden.
We liepen rond de eerste groeve: Lom Velká Amerika. Soms was het pad deels overgroeid en waren we slechts centimeters verwijderd van de afgrond. Het blauw-groene water onder ons zag er interessant uit.
De volgende groeve, Lom Mexiko, ligt direct achter de eerste groeve en is iets kleiner. Met een klein eilandje, bedekt met bomen, heeft het wel wat weg van een oase tussen de rotsen.
De laatste groeve, Lom Malá Amerika, zou de mooiste moeten zijn, maar is ook het verste weg. Het was heet en met de droge omgeving en het gele zand, voelde het als een woestijn. We sloegen Malá Amerika dus over en reden langs de kleine bergweggetjes van Karlštejn en Srbsko naar Beroun, een kleine stad waar er tenminste een aantal supermarkten te vinden waren en er was een rivier waarlangs we even uitrustten. We zetten onze reis voort naar Karlový Vary (Karlsbad).
Vlak voordat we bij Karlsbad aankwamen, stopten we bij een gehucht genaamd Andělská Hora waar een hoge heuvel met de ruïnes van een oud kasteel een mooi uitzichtpunt vormt. Vanaf hier kan je ver tot aan de horizon kijken, maar in ons geval was het al te laat om iets te zien, want de zon verdween al achter de bergen terwijl wij naar boven liepen.
We reden snel door Karlsbad. Sommige delen van de stad zagen er leuk uit, maar we zochten naar een plek om de nacht door te brengen en de stad was te druk en te auto-onvriendelijk (we konden nergens parkeren) dus we konden niet blijven. We kwamen uiteindelijk terecht in een klein dorpje genaamd Chodov waar we eindelijk even konden slapen.
Dag drie: Loket en Teplá
We werden vroeg in de ochtend wakker toen het weer te koud werd en we reden door naar Loket, niet ver van Chodov. Het hele dorp is eigenlijk alleen een grote heuvel met een kasteel op de top met een rivier die de heuvel bijna volledig omcirkelt. Na een korte rustpauze, namen we een korte wandeling door het dorp. Loket ziet er leuk uit en lijkt bijna Middeleeuws, maar alles was in de ochtend nog gesloten. Het kasteel zelf zal pas in april geopend worden, als het toeristische seizoen begint. De entreeprijs is € 5,50, dus we zouden toch nooit naar binnen zijn gegaan.
Aan de andere kant van de rivier vonden we een uitzichtpunt met een goed uitzicht over het kasteel. Er stond een picknicktafel waar we in de warmte van de opkomende zon zaten en we maakten wat koffie klaar voor ontbijt. Een tweede uitzichtpunt was iets hoger, aan de overkant van de straat, naast een wandelpad.
Mariánské Lázně (Mariënbad), bekend om de verswaterbronnen, was onze volgende bestemming. Een klein dorpje, maar toch heel toeristisch. We vonden een stille plek om te parkeren, net buiten de bebouwde kom, maar niet ver van het centrum. We zagen een aantal verlaten gebouwen en een bijbehorende, niet langer onderhouden tuin voordat we promenade in het centrum bereikten.
Bovenop een heuvel was er nog een uitzichtpunt waar we een kijkje wilden nemen, maar helaas maakte dit deel uit van een restaurant die nog gesloten was voor het seizoen. Verderop in de bergen stond het vol met villa’s en skiliften met veel families die hier hun vakanties doorbrachten. We kwamen toen uit aan de andere kant van de bergen in een klein dorpje genaamd Teplá. Dit dorpje leek nogal doods; er was vrijwel niemand. Alleen bij het klooster net buiten het dorp was een aantal toeristen, maar we kwamen daar aan vlak voor sluitingstijd. We keken snel rond en parkeerden weer in Mariënbad waar we in de avond een paar drankjes namen voordat we gingen slapen. Mariënbad is zelfs duurder dan Praag in het centrum, maar als je een klein stukje verder loopt, zijn er betaalbare plaatsen te vinden.
Dag vier: Šumava en Český Krumlov
We reden richting Nationaal Park Šumava. We reden wat rond onder de zon in Pilsen, toen kwamen we uit in de motregen in Kratovy waar we koffie en benzine haalden en ook even een kijkje namen bij een oud kerkgebouw. Vanaf hier volgende we de stille, idyllische bergweggetjes richting Šumava. De bergen van Šumava liggen op de grens met Oostenrijk en zijn bedekt met bos, meren en natuur. Helaas zagen we er niets van. Weer lag alles behalve de hoofdweg onder een diepe laag sneeuw. Zelfs de parkeerplaatsen waren onbegaanbaar. We konden zelfs niet even snel langs de weg stilstaan. Toen de weg uitkwam bij de top van de berg, was er geen bos meer. Alleen chalets, skiliften en hotels. Met het weer van vandaag was het alsof we zomer, voorjaar en winter in één dag hadden gezien.
Naast Šumava ligt het Lipnomeer, een meer gevormd door de dam van Lipno. Tijdens de zomer is dit een populair recreatiegebied. Er is een veerboot en een strand. Toen wij hier aankwamen, was het meer nog deels dichtgevroren en het strandzand zag er niet uitnodigend uit. We bezochten een aantal kleine plaastjes rondom het meer. Eerst Horní Planá. De parkeerplaatsen waren ver van het meer, maar in deze tijd van het jaar was er toch niemand en we parkeerden langs het strand, waar het eigenlijk verboden is. Onze tweede stop was in Černá v Pošumaví waar we uitstapten bij het strand genaamd Windy Beach. In tegenstelling tot de vorige plaatsen waar we vandaag waren, was juist op deze plaats geen wind.
Voor de rest van de dag bleven we in Český Krumlov. We wandelden wat door de binnenstad en we liepen omhoog naar het kasteel. Deze plaats is zeer populair bij de “bustoeristen”, de mensen die in grote groepen uit de bus komen om allemaal om de op dezelfde plek dezelfde foto te nemen: hetzelfde uitzicht, alleen een ander hoofd in beeld. Ze zwaaien allemaal rond met paraplu’s en selfiesticks op ooghoogte.
Dag vijf: lange rit naar Brno
We wilden een kijkje nemen bij het uitzichtpunt Křížová Hora. Dit punt ligt op de top van een hoge, steile heuvel en de straat was in het laatste stuk een ongeasfalteerd, krap modderpaadje. Het was te steil en te glibberig voor onze auto dus we moesten omkeren, parkeren en alsnog zelf naar boven lopen. Er stond een kapel op de top die nog steeds in gebruik lijkt te zijn, al was hij gesloten toen wij daar waren. Vanaf hier hadden we een mooi uitzicht op de opkomende zon over de binnenstad, tenminste, voor zover het uitzicht niet geblokkeerd was door bomen.
Hier en daar stopten we voor een korte pauze. Eerst in Tábor, daarna keken we even rond in de historische binnenstad van Telč en toen arriveerden we in Třebíč, waar we alleen stopten voor snacks en wifi. Het werd al donker toen we daar waren en we hoopten dat we eindelijk eens een host konden vinden via Couchsurfing nadat we tot zover elke nacht in de ijskoude auto hadden geslapen. We schreven wat verzoeken voor Brno en we reden ook gelijk door naar Brno.
In Brno verdwaalden we snel. Het was inmiddels volledig donker, maar stampvol verkeer en elke kleine ruimte was ingenomen door geparkeerde auto’s. Eindelijk vonden we een klein plekje om te parkeren in Střelice, een dorpje ergens buiten Brno.
Dag zes: studentenstad Olomouc
We kwamen diep in de nacht in Brno aan en we konden op de parkeerplaats van een supermarkt blijven tot de ochtend. Overdag was het veel makkelijker om door Brno te navigeren. Ook was er veel minder verkeer. Het centrum was slechts 3 km van onze gratis parkeerplaats dus we konden er lopend komen. In het centrum was een gratis openbaar wifinetwerk. We zagen toen dat we gisteravond bericht hadden gekregen van een couchsurfer die ons wel had willen hosten. Helaas hadden we dit bericht gemist omdat we tot nu toe nergens wifi hadden kunnen vinden.
Onze volgende bestemming: Olomouc. Deze stad lijkt een studentenstad te zijn en had een mooi centrum met ontspannen atmosfeer. Net als in Praag, heeft het stadsplein hier ook een astronomische klok. Het is alleen minder populair dan die van Praag, maar wel net zo mooi. Toen wij er waren, werd het gerestaureerd. De prijzen in Olomouc zijn redelijk.
We reden terug naar Praag om eindelijk weer een nacht in ons eigen bed door te brengen. We namen de lange snelweg van Brno naar Praag waar er altijd wel wegwerkzaamheden zijn. De weg is oud en hobbelig. Voor een groot deel van de rit, regende het hard. Het werd ook al donker. Voor de Tsjechische bestuurders, lijkt dat niet uit te maken, ze rijden gewoon op volle snelheid door. Het duurde een paar uur voor we terug waren in Praag.
Dag zeven: ongeluk overleefd
Vandaag bezochten we een paar plekjes rondom Praag.
Toen we net Praag uit waren gereden, moesten we op tegenliggers wachten voordat we linksaf konden slaan. De auto’s achter ons moesten dus wachten. Iemand in een dure auto had blijkbaar geen zin om te wachten en ik zag hem in mijn buitenspiegel om de wachtende auto’s op de linker weghelft komen. Hij raakte in ieder geval één andere auto, draaide een rondje om zijn as en belandde in de greppel. Tijdens onze roadtrip waren we eigenlijk al verbaasd dat we nog geen ongelukken hadden gezien omdat de mensen hier nogal vreemd rijden. Het lijkt niet heel moeilijk te zijn hier een rijbewijs te halen. Vooral mensen met dure auto’s zijn slechte bestuurders, misschien dat zij hun rijbewijs met wat omkoping kunnen regelen. In ieder geval leek het verder mee te vallen. Er stond toevallig al een ambulance achter hun, maar de chauffeurs leken ongedeerd. Alleen de auto’s waren er erger aan toe.
We controleerden de auto om er zeker van te zijn dat we niet geraakt zijn door rondvliegend puin of zo en we reden verder naar Želízy, een klein dorpje ten noorden van Praag. Er is een klein maar steil paadje dat leidt naar hoofden die in rotsen zijn uitgekerfd ((Čertovy hlavy).
We reden door Kokořín. Daar was een kasteel verborgen tussen de bergen en vanaf de betaalde parkeerplaats zou het nog een eind lopen zijn. Ergens op de weg vingen we een glimp op van het kasteel en we besloten het dan maar over te slaan. Een stukje verderop konden we wel parkeren bij rotsen genaamd Pokličky. Daar is een paadje dat leidt naar een klein uitzichtpunt vanwaar een aantal rotsen te zien zijn die lijken op een tafel.
Via Mšeno reden we naar Mladá Boleslav. Het zag eruit als een leuk dorpje. We stopten ver van het centrum en aten wat bij een snackbar. Vervolgens maakten we onze laatste stop in Brandýs nad Labem was er weer een kasteel te zien was. Hier bleven we niet lang.
Dag acht: langs de Moldau
We besloten om de Moldau van Praag naar het zuiden te volgen, gewoon om te zien wat we onderweg tegen zouden komen. Er zou een goed uitzichtpunt moeten zijn genaamd Vyhlídka Máj, maar door de regen was het geen goed moment om daar te stoppen – het was weer bewolkt en het miezerde. We stopten een eindje verder bij het kasteel van Konopiště. In de tuin van het kasteel zagen we een eekhoorn, een pauw en een kleurrijke specht. Ook zagen we Jiří, een eenzame langoorbeer uit de Himalaya’s, die steeds dezelfde rondjes liep in zijn buitenplaats naast het kasteel.
We bezochten toen het paleis van Orlík. We parkeerden in het dorpje zodat we niet hoefden te betalen voor parkeren en we liepen naar beneden. Zoals alle andere kastelen en paleizen, was Orlík ook gesloten, maar wij hoeven niet echt de binnenkant van het paleis te zien, dus dit is een goed seizoen om de omgeving te zien zonder dat het platgelopen wordt door toeristen. Het paleis heeft uitzicht op de rivier Moldau, maar vanaf hier lijkt het meer op een meer dan op een rivier, en er ligt een strand aan de overkant.
